Mana Alkoy: Tiyatro zamansız evrensel bir sanat…

Tiyatro oyuncusu Mana Alkoy ile çok samimi bir röportaj gerçekleştirdik. "Siccin" filminin başarılı oyuncusu olan Alkoy ile oyunculuk kariyeri ve pandemi döneminde açtığı takı markası üzerine sohbet gerçekleştirdik. Alkoy, “Tiyatronun modası asla yok. Tiyatro zamansız evrensel bir sanat…” dedi.

 

Mana Hanım, sizi biraz tanıyabilir miyiz? Kaç yaşınızda oyunculuk yeteneğinizi keşfettiniz?

 

Oyunculuk yeteneğimi keşfetmem, ilkokul yıllarına hatta daha önceye dayanıyor. Mahallemde oyunlar tertipler, perdeler kurar, kapı kapı davetiye dağıtıp komşuları tertip ettiğim oyunu izlemeye davet ederdim. Küçük yaştan itibaren beni tanıyan herkes bir gün sahne üstünde bir iş yapacağımı tahmin ederdi. Ailem, öğretmenlerim, komşularımız beni bu konuda hep desteklemiştir.

 

 

Nasıl bir ailede büyüdünüz? Ailenizde de oyunculuğa veya sanata merakı olan birileri var mıydı?

 

Ailemin tek çocuğuyum. Bu kimi zaman zor kimi zaman konforlu bir durum. Ailem, seçimlerime saygı duyup beni oyunculuk eğitimi almam konusunda desteklediler. Akrabalarım arasında sanatla uğraşan kimseler olsa da benim bu mesleği seçmeye karar vermemde babamın beni sık sık tiyatroya götürmesi ve benim içimde uyanan sahnede olma isteği etkili oldu.

 

 

Daha önce verdiğiniz bir röportajda “Tiyatro sahnesinde cadı, sinemada cin oldum.” demişsiniz. “Macbeth” adlı oyunda cadı rolünü, “Siccin” filminde ise cin rolünü oynadınız. Nasıl hissettiniz bu rolleri oynarken?

 

İnsan dışı bir varlığı oynamak tiyatroda ya da beyaz perdede herkese nasip olacak bir keyif değil, ben iki rolümü de oynarken kendimi çok iyi hissettim. Güçlü ve kudretli  hissettim. Çünkü karşımda ki oyuncu partnerim benden korkan bir rolde oluyordu. Korkutmak keyifli bir işti. Hayal gücünüzü sonuna kadar kullanabileceğiniz bir alanım vardı. Ve makyajla bambaşka biri hâline dönüşmek de ayrı bir heyecandı.

 

 

“Siccin” filmini çekerken korktuğunuz anlar oldu mu?

 

Filmi çekerken korktuğum anlar olmadı ( bu çok sorulan bir soru) ama zorlandığım anlar oldu; çekime hazırlık aşaması benim için 5 saat kadar sürüyordu. Üç kişi benim değişimim için uğraşırken bir sandalyede sabit durduğunuzu düşünün… Zor bir işti.

 

 

Tiyatroda, dizide veya sinemada oynamadığınız fakat içinizde kalıp oynamak istediğiniz bir rol var mı?

 

Elbette var… Bu sorunun cevabı uzun olabilir ama en çok çalışmayı istediğim yönetmenlerin başında “Ümit Ünal” geliyor. Onun oluşturduğu karakterlerden birini oynamayı çok istiyorum.

 

 

Tiyatronun sizdeki karşılığı nedir? Sahnede olmak sizin için ne ifade ediyor? Size nasıl hissettiriyor?

 

Tiyatroda olmak, ait olduğum yerdeymişim gibi hissettiriyor. Başka bir iş yapmayı hiç hayal etmediğim için sahne olduğum her güne şükrediyorum ve kendimi çok şanslı hissediyorum.

 

 

İlham aldığınız bir oyuncu var mıdır veya sizin ilham kaynağınız kimdir?

 

Ben rahmetli Müşfik Kente’in öğrencisiyim. Onun yeteneği, disiplini ve vizyonu her bakımdan örnek alınmalı bence. Benim ilham kaynağım ise daha çok duygularım…

 

 

Sahnedeyken motivasyon kaynağınız nedir?

 

Sahnede olmayı isteyip hak eden fakat bir türlü olamayan çok insan var ülkemizde, eğitim almış veya almamış… Ben sahnede olabildiğim için hep şanslı hissettim kendimi ve en önemli motivasyon kaynağım şükretmek oldu.

 

 

Sahnede veya çekimlerde yaşadığınız ve unutamadığınız bir anınızı bizimle paylaşabilir misiniz?

 

Sahnedeyken her temsil de farklı bir seyirci kitlesi vardır bu sebeple de oyunda her akşam başka bir enerji olur… Tabii ki bir sürü anısı oluyor insanın. Ama beyaz perde de “Siccin” filminin gala gösteriminde filmi izlerken çığlık atacak kadar korkmam unutulmaz anılarımdan biriydi. Filmin korku öğesi kendim olduğumu bilsem de film benim için çok korkunçtu.

 

 

Oyunculuğun dışında “Mimanecsa” adlı bir markanın sahibisiniz. Kendi tasarım takılarınızı yapıyorsunuz. Özgün ve tek üretim çalışıyorsunuz, çok hoş gözüküyorlar. Böyle bir yeteneğinizi nasıl fark ettiniz? Biraz sizinle markanız hakkında da konuşmak isteriz…

 

Mimanesca… Yeni göz bebeğim… Polimer kille tanışmam bir arkadaşım sayesinde oldu ve zaman olarak karantinada olduğumuz dönemdi. Karantinada vakit geçirmek için aldığım bu malzeme benim üretici tarafımı (tiyatro dışında) hayata geçirmemi sağladı. Zihnimde ki tasarımları ortaya çıkarmak bana çok iyi hissettirdi. Kısa zamanda polimer kilin üreticiliğim üstündeki etkisine aşık oldum. Satış yapmaya başlamam ise tasarımlarımı gören ve beni bu konuda teşvik eden yakın çevrem sayesinde oldu. Şimdi evimde küçük bir atölyem yani başka bir deyişle evimde küçük bir dünyam var. Mimaneca’nın dünyası…

 

 

Gardırobunuzun olmazsa olmaz üç parçası?

 

Eskilerini atamayan bir tipim maalesef ama gardırobumun olmazsa olmaz üç parçası; jean pantolon, gittiğim her yerden ve her ülkeden topladığım kilotlu çoraplarım ve “v yaka” bluzlarım.

 

 

Mana Alkoy, oyuncu olmak isteyen gençlere tavsiyelerde bulunmak istese, neler söyleyebilir?

 

Ülkemizde oyuncu olmak ve geçimini iyi şartlarda sürdürmek gerçekten zor. Bu sebeple ben oyuncu olmak isteyen herkesi gönülden destekliyorum ama zorlukları göze almak gerektiğini de bilsinler. Ufukları açık olsun, yabancı dil öğrensinler ve çok okusunlar.

 

 

Nasıl bir okursunuz?

 

Konservatuar yıllarımdan dev bir kütüphanem var. Bunu elde etmeme vesile olan hocalarıma ve aileme minnetle…

 

 

Sizi üretken yapan en baskın duygunuz nedir?

 

Alkış isteği…

 

 

En sevdiğiniz tiyatro oyununun adı? En sevdiğiniz film?

 

En sevdiğim tiyatro oyunum; muhtemelen gelecekte kendi yazacağım oyun…

En sevdiğim filmler; “Pedra Almadovar”ın filmleri.

 

 

Gelecekte yapılacaklar listenizin ilk üç sırasında neler var?

 

“Mimanesca” markamı büyütmek, tiyatrolar kapanmadan önce oynadığım “Uzlaşma” oyunumu doya doya oynayıp seyirci ile buluşmak ve bol bol seyahat etmek.

 

 

Peki, “Kadın” denince aklınızda çağrışan ilk 3 kelime?

 

Güç, sevgi ve tutku.

 

 

Mana Hanım, moda hayatınızın neresinde? Tiyatronun bir modası var mı?

 

Bir şeyi beğenmiyorsam moda diye giymem. Bazen çok beğendiğim şeyleri aşırı moda olduysa da giymem, modası geçince giyerim. Moda anlayışım biraz farklı sanırım ama şık giyinmeyi severim. Tiyatronun modası asla yok. Tiyatro zamansız evrensel bir sanat…

 

 

Son olarak eklemek istedikleriniz?

 

Son olarak size teşekkür ederim bu özenli sorularınız için…